พระราชประวัติของ จักรพรรดิซุ่นจื้อ จักรพรรดิซุ่นจื้อ เป็นจักรพรรดิรัชกาลที่ 3 ของราชวงศ์ชิงแต่ในบางครั้งจะนับพระองค์เป็นจักรพรรดิองค์แรก ด้วยเพราะพระองค์เป็นจักรพรรดิของราชวงศ์ชิงพระองค์แรกที่ได้ประทับใน พระราชวังต้องห้ามที่กรุงปักกิ่งและราชวงศ์หมิงถึงกาลสิ้นสุดอย่างแท้จริง มีพระนามเดิมว่า ฟู่หลิน ทรงขึ้นครองราชย์เพียงพระชนม์พรรษา 6 ขวบ ในปี ค.ศ. 1643 หลังการสวรรคตของจักรพรรดิเทียนชงหรือ หวงไท่จี๋ พระราชบิดา แต่พระองค์ต้องถูกใต้การสำเร็จราชการแผ่นดินของอ๋องทอร์คุน พระอนุชาต่างพระมารดาของพระราชบิดา ซึ่งอ๋องทอร์คุนนับว่าเป็นบุคคลที่มีอิทธิพลอย่างมาก อีกทั้งยังมีสิทธิ์ที่จะได้ขึ้นครองราชย์อีกด้วย อ๋องทอร์คุนได้กระทำการหลายอย่างที่จะไม่ให้พระองค์เจริญชันษามาด้วยความ ปรีชาสามารถ เช่น ไม่สนับสนุนให้ทรงเล่าเรียน เป็นต้น แต่ทว่า อำนาจของอ๋องทอร์คุนก็ถูกคานจากพระนางเสี้ยวจวง พระมารดา ภายหลังที่อ๋องทอร์คุนเสียชีวิต พระองค์จึงได้อำนาจในการปกครองอย่างแท้จริง แต่พระองค์ก็นับว่าเป็นจักรพรรดิอีกพระองค์ หนึ่งที่อาภัพมาก ด้วยทรงไม่อาจสามารถจะสมรสกับหญิงคนรักที่เป็นชาวฮั่นได้ ด้วยพระนางเสี้ยวจวงคัดค้านอย่างหนักแน่น ทำให้พระองค์โศกเศร้าทรงพระทัยมากจนแทบสิ้นสติ และได้กักขังตนเองไว้ จักรพรรดิซุ่นจื้อ สิ้นพระชนม์ด้วยพระชันษาเพียง 24 ด้วยโรคทรพิษในปี ค.ศ. 1661 และต่อมาพระโอรสลำดับที่ 4 ของพระองค์ คือ องค์ชายเสวียนเย่ ได้ขึ้นครองราชย์ในนาม จักรพรรดิคังซีซึ่งกลายมาเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ของราชวงศ์ชิง และพระนางเสี้ยวจวงก็เป็นผู้อุปการะพระองค์มาโดยตลอด และได้เปลี่ยนสถานะพระองค์เป็นไท่หวงไทเฮ
0 comments:
Post a Comment